De huidige parochiekerk, die in het historische stadscentrum staat, werd gebouwd tussen 1709 en 1723 onder aartsbisschoppen Johann Hugo von Orsbeck en Franz-Ludwig von Pfalz-Neuburg en staat onder de bescherming van de patroonheilige van de parochie, St. De kerk werd echter pas in 1727 ingewijd en is een vier traveeën tellende pijlerbasiliek in een mengeling van postgotische en eenvoudige vroegbarokke vormen, verdeeld in een schip en twee zijbeuken. Aan de westkant staat een toren van drie verdiepingen met een gebogen koepel, waarin de klokken zijn ondergebracht. Het hoogaltaar werd in 1749 overgenomen van de Dominicanenkerk in Koblenz. De hoogwaardige koorbanken aan de zuidmuur werden rond 1770 gemaakt, die aan de noordmuur werden rond 1820 toegevoegd en beide werden in 1927 opnieuw uitgebreid. De zijaltaren uit 1747 in de zijbeuken werden gemaakt door de hoftimmerman Conrad Fischer.
Het orgelfront uit 1769, dat werd gemaakt door Peter en Nikel Schreiber, is bewaard gebleven. Het orgel werd in 1848 herbouwd door Wilhelm Breidenfeld uit Trier en in 1958 door de orgelbouwer Johannes Klais uit Bonn. Het heeft 38 stemmen verdeeld over drie klavieren en het pedaal.
De doopvont werd in 1727 gemaakt door de beeldhouwer Lorenz Staudacher uit Koblenz. Onder de vele figuratieve kunstwerken die door de kerk verspreid staan, valt vooral de houten figuur van Johannes de Doper uit de 15e eeuw op. De vrijstaande altaartafel (1971) en de ambo (1976) met zijn levensboom symboliek zijn werken van de Wittlicher beeldhouwer Hans Scherl.
De kerkramen werden na de oorlog gemaakt tussen 1949 en 1952 als gecoördineerde cycli. In de noordelijke zijbeuk tonen ze scènes uit het Oude Testament (Alois Stettner en Prof Heinrich Dieckmann) en in de zuidelijke zijbeuk afbeeldingen van heiligen uit het Nieuwe Testament (Prof Dieckmann en Maurice Rocher). De koorramen van Prof. Georg Meistermann verbeelden de hoogfeesten van het kerkelijk jaar Kerstmis, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren.