Het Weinfelder Maar, dat ongeveer 20.000 tot 30.000 jaar geleden is ontstaan, is met 487 meter boven NAP het hoogst gelegen maar van de drie Dauner Maren. Het meer is 51 meter diep en heeft een diameter van 396 tot 429 meter.

Het maar wordt omgeven door een bijna melancholische sfeer. Het stille oog van de Eifel wordt omgeven door tal van sagen. Zo wordt er verteld, dat er ooit een kasteel op de plek van het maar heeft gestaan, waarin een graaf met zijn echtgenote en zijn enige kind heeft gewoond. Nadat hij terugkeerde van de jacht was het kasteel als straf voor het vervelende gedrag van de vrouw gezonken en er is alleen nog maar een meer overgebleven, waarop een wieg van zijn kind als een wonder veilig naar het oever dreef. Als je lang genoeg naar het donkere wateroppervlak kijkt, kun je de contouren van het kasteel herkennen.

Ook de Duitse landschapsschilder Fritz von Wille was zo onder de indruk van het Weinfelder Maar, dat hij het steeds weer vereeuwigde op zijn schilderijen. De kleine kapel aan de noordelijke oever, toegewijd aan de heilige Sint Maarten, was één van zijn favoriete motieven. Ooit was het de parochiekerk van het dorp Weinfeld, dat in de 16e eeuw ten prooi viel aan de pest. Wie door aan de kabels van de klokjes trekt en deze laat luiden, mag iets wensen. Tot op heden wordt het bijbehorende kerkhof verzorgd en gebruikt door de gemeente Schalkenmehren. Hier komt ook de tweede naam, het Totenmaar, vandaan.

De unieke flora en fauna van het Weinfelder Maar worden beschermd.
Het zwemmen maar ook andere soorten watersport zijn verboden in het Weinfelder Maar. Maar op een bijna twee kilometer lang pad kan het goed te voet worden herkend.

Parkeren:
Gasten kunnen langs de L64 of op de parkeerplaats bij het Weinfelder Maar of bij de verbinding tussen het Weinfelder- en Schalkenmehrener Maar parkeren.